«وصیت واپسین»
زمین دیگر بزرگی آن همه عظمت را در این مقام راستین تاب نمی آورد.
آخرین لحظه ها از زیستن امام علیهالسلام به روی خاک،
از صفحه زمان عبور میکرد که زمزمهای عارفانه از زبانی که هماره
معطربه ذکر خدا بود، اهالی خانه را به خویش فراخواند.
ساعتی دیگر، خانه پر شد از دوستان و آشنایانی که همه
حواس خودشان را به شنیدن سخن امام آورده بودند و امامی که
همه توان خود را در بیان این جمله ریخت:
«شفاعت ما شامل حال کسی که به نماز بی اعتنا باشد، نخواهد شد... .»
لحظه ای بعد، چشمان فرو بسته امام علیه السلام
به روی دنیا بود و آغوش باز خداوند، به روی او.
معصومه زارع
